Als maakbedrijf bent u rustig aan het afwachten wanneer de grote 3D-print droom eindelijk realiteit wordt, of,  in het beste geval bent u al actief bezig met het printen van een bescheiden aantal prototypes voor de ontwerpafdeling, of wat wisselstukken die u moeilijk op de markt vindt.

Wel, als we de top van Essentium mogen geloven komt hier snel verandering in. Printing at scale (grotere series) kent zijn kanteljaar, en het zal niet aan Covid-19 gelegen zijn. Toch tenminste wat de Amerikaans markt betreft. Maar zoals u weet, als het regent in New York, dan zal het minstens druppelen in Brussel.

Hier even een aantal feiten en cijfers uit hun enquête 2020 bij 169 managers uit grote maakbedrijven in de VS. We besparen u hier graag het 36-pagina’s lijvig rapport en houden de essentie voor u over.

In 3 jaar tijd is het aantal klanten dat meer dan 25 3D printers in gebruik hebben, gestegen tot bijna 50 procent, waarvan de helft meldt dat ze runs van meerdere duizenden onderdelen printen. Dat is een stijging met 18 procent. Het gebruik van 3D printtoepassingen (voor 53 % van de klanten) groeide met een veelvoud van 5 in het laatste jaar. Dit is een opmerkelijke shift naar grotere series op amper 12 maanden tijd. Het gros is er tevens van overtuigd dat dit een positief resultaat tot hun marges zal hebben, en dat de maakindustrie in zijn geheel miljarden productiekosten bespaart.

Het aantal klanten dat runs van meer dan 1000 stuks doet, steeg van 18 procent in 2018 naar meer dan 50 procent in 2020. Opvallend is dat het aantal runs tussen 10.000 en 100.000 stuks snel groeit.

Finaal zijn onderstaande de belangrijkste drivers om verder in te zetten op “printing at scale”. Performantere stukken met grotere complexiteit , grote kostenreductie en kortere wissels, mass customization met snelle marktintroductie en finaal grotere schaalvoordelen als de totale printkosten gaan zakken.

Een belangrijk gegeven dat we toch even meegeven zijn ook 3 redenen die een nog snellere shift belemmeren. Dat zijn het gebrek aan ervaren mensen in de ontwerpafdeling, te dure en/of niet adequate materialen,  en vooral het probleem dat quasi iedere technologieleverancier zijn klanten insluit in een gesloten cirkel van hardware, software en materialen (lock into vendors). We moeten snel evolueren naar een open ecosysteem waar verschillende technologieën met en naast elkaar kunnen operationeel zijn.